W tej opowieści, która odbywa się w Hiszpanii i Niemczech, wszyscy bohaterowie mają problemy z miłością, romansami, relacjami międzyludzkimi i zaufaniem. Wszyscy są połączeni więziami krwi, małżeństwa, zawodu czy doświadczenia...

Linda, pierwsza bohaterka tego filmowego "zbioru opowiadań" podróżując po Hiszpanii autostopem, poszukuje przygody, mężczyzny lub może szczęścia. "Szczęście bowiem, a raczej jego brak, jest powodem, dla którego stawiamy sobie pytanie: Czy się podobam? - powiedziała w jednym z wywiadów reżyserka i autorka scenariusza Doris Dörrie - szczęśliwemu człowiekowi jego uroda jest całkowicie obojętna".
W poszukiwaniu szczęścia, a co za tym idzie, ciągle starając się siebie upiększyć, zaczynamy udawać kogoś innego. Marzenie bycia kimś innym jest udziałem wszystkich sportretowanych przez reżyserkę postaci. Franziska wychodzi za mąż za nieodpowiedniego mężczyznę chcąc uciec przed gwałtowną miłością Klausa, przypadkowo spotkana Elke mierzy w samochodzie podczas deszczu jej suknię ślubną i żeby ujrzeć się w lustrze gotowa to uczynić w toalecie jakiejś przydrożnej knajpy. Ricie więcej przyjemności sprawia otulający ją kaszmirowy pulower niż objęcia męża. Herbert, który spotyka się z młodą kochanką, w jakiś czas później prosi Boga, żeby mógł zestarzeć się razem ze swoją żoną, itd. itd. Epizody, przedstawiające bohaterów, nie mówią wcale pełnej prawdy o nich, pokazują ich tylko w relacjach z innymi ludźmi. I kiedy wydaje się, że są szczęśliwi i autentyczni jak Klaus i Linda w ostatniej scenie, jesteśmy przekonani, że to tylko krótka chwila oderwana od codzienności.