Julie (Natalia Belitski) jest młodą i bogatą pacjentką kliniki psychiatrycznej. Kobieta ma sarkastyczne usposobienie i kieruje się w życiu zasadą rezygnacji: nie uczy się, nie pracuje, nie ma przyjaciół. Agnes (Luisa-Céline Gaffron) jest natomiast naiwną pielęgniarką i zarazem matką trzyletniego dziecka, która ma tylko jeden problem: w żaden sposób nie odnajduje się w macierzyństwie. Kiedy te dwa niespokojne duchy spotykają się w ośrodku, zaczynają buntować się i kwestionować wszystko i wszystkich wokół siebie.

Julie wyposażona w żółte gumowe rękawiczki i zamiłowanie do piromanii, nieustannie trafia na oddział psychiatryczny. Żyje tylko według własnej zasady: nic nie rób. I przez NIC ma na myśli NIC: nie uczy się, nie pracuje, nie ma przyjaciół. Przy kolejnym pobycie w szpitalu poznaje pielęgniarkę Agnes - przykładną żonę i młodą mamę. Spotkanie to wywraca ich życie do góry nogami.

Kiedy nastoletnia Julie zobaczyła pożar mrowiska, obiecała sobie, że nigdy nie zostanie mrówką. Nie będzie żyć według społecznych skryptów. Nie będzie brać udziału w pogoni: za karierą, związkami, popularnością. Zamiast krzątaniny, wybierze bezruch. Dziesięć lat później ten stan bezczynności przekłada się na to, że Julie nie uczy się i nie pracuje. Jej nieliczne aktywności sprowadzają się do hodowania ślimaków, okazjonalnego seksu z nieznajomymi, regularnych wizyt w prywatnej klinice psychiatrycznej oraz snucia ekscentrycznych teorii społecznych, a raczej aspołecznych. Można powiedzieć, że Julie żyje w bańce, co jest możliwe dzięki pieniądzom taty. Jednocześnie szuka siebie, a jej niezgoda na świat i strategie oporu są niczym innym jak walką o wewnętrzną wolność.